Зиядин Жамалдинов, Жогорку Кеңештин депутаты: “Жети уул, бир кыздын атасы болсом да апама эркелеп турам”

Кышында бүрлөп гүлдөгөн апам,

Кыйшайсам оңдоп түздөгөн апам,

Кайда мен тентип барбайын алыс,

Жүрөгүм дайым сиз менен апа…

– деп кайсы бир акын кагаз бети­не чиймелегендей эне деген жандуу зат үчүн эң ыйык жан. Эне… ушул үч тамгадан турган сөздүн өзү кан­дай керемет, кандай бакыт. Ал бул ааламдагы асыл таштан, алтын­дан, миллиондогон акча, кен байлык­тан баалу, бийик, табылбас зат. Ал дүйнөгө бир гана жолу келет. Кет­се кайра эч качан кайтып келбейт. Ошол үчүн аны көзү тирүүсүндө сый­лап, барктап, баалап алалы. Зиядин Жамалдинов менен дал ушул темада баарлаштык.— Энеңиз жөнүндө айтсаңыз?

-Апам Кошокова Шекеркан 1936- жылы 2-июлда төрөлгөн. Төрт ба­ланы жарыкка алып келди. Алар­дын экөө кыз, экөө уул..

Эне деген ыйык болот. Бейиш эненин таманында деп бекеринен айтылбаган. Мен жана менин бир туугандарым апабызды урматтап, сыйлайбыз. Биздей мыкты инсан­дарды тарбиялап чыкканына сый­мыктанабыз.

— Ал инсан кандай мүнөзгө ээ болду экен?

— Оо, айтасыз да. Апамдын ар бир кадамына, кыймылына суктанам. Аны менен мактанам, сыймыкта­нам. Ал ушундай керемет жан. Уур­тунан күлкүсү кетпесе, кабагым- кашым дебесе экен деп, көзүнүн кареги менен “чарк” айланып, аны сыйлап, урматтап, айтканын эки кылбай аткарып турабыз. Энемдин мүнөзү ачык айрым, өтө жөнөкөй. Ким болбосун тилин таап, өзү сөз баштап, тааныш кишидей сүйлөшүп кете алат. Эс алуу жайларына барып калганда да ал жактагы адамдар менен таанышып, дос күтүп кетет. Муну менен дипломатиялык артык­чылыгы бар деп айткым келип жа­тат. Чынында минтип көп киши таа­ныбаган адамдар менен сүйлөшүп кете бербейт. Буга да болсо талант керек го дейм.

— Талант деп калдыңыз, апа­ңыз кайсы кесиптин ээси?

— Апам Шекеркан мугалим, дары­гер. Мугалим болуп иштеп жүргөн чагында медициналык окуу жайда билим алды. Ошол кезде айылда да­рыгер жетишпей, апам бул тармакта да иштеп калган.

— Алгачкы жолу берген беле­гиңиз?..

— Ата-энеге баланын ар бир жыл­майып күлгөнү белек. Муну бала­луу болгондон кийин түшүндүм. Эсимде, ал мезгилде Фрунзе (Ред.: азыркы Бишкек) калаасында сту­дент элем. Политехникалык инсти­тутта окуп жүрүп, жайкы эс алууга чыккан чагымда практига жиберип калышты. Мен Кайыңдыдагы эт комбинатына барып практика өтөп, иштеп калдым. Ал жактан чыккан маянамды алып, айылга барып, апам үчүн деп чоң жакшы жоолук алып, берген элем.

— Апаңыздын кайсы тамагын сүйүп жейсиз?

— Баардык тамактарын тамшануу, ырахаттануу менен сүйүп жейм, баардык тамактары аябай жагат. Ооба, тамакты абдан жакшы жа­сайт. Кээде апам өзү тамак жасап берип, эркелетип турат.

— Эркелетип дейсизби?!!

— Ооба, жети уул, бир кыздын атасы болсом да апама эркелеп ту­рам. Анын мээримине жылынып, андан кубат алам. Өзүм ата болсом да, апама дагы деле баламын.

— Эркек уул апасына окшош кыз издейт дейт. Жубайыңыз­дын апаңызга окшош жактары барбы?

— Кайнененин камырынан деген­дей жубайым апамдын айрым мү­нөзүн күткөн. Балдарыма жакшы эне, мага жакшы жубай, апама жак­шы келин! Жубайым апамды, апам жубайымды абдан жакшы көрөт.

— Депутаттын балалык чагы кайда өттү?

— Ноокат районунун Жал айыл өкмөтүндө (азыркы Кулатов айыл өкмөтү) жарыкка келип, балалык чагым ошол жакта өттү. Ал учурду эстеп, сагынып калам. Туура, ар бир адам өткөн убактысындагы жакшы күндөрдү эстеп, андан күч алып, ку­банып турат.

Ырас, бирөөнү алдаба, урушпа, улууну урматта, кичүүнү сыйла, түз жүр, мыкты оку, жакшы адам бол деп ар бир эле адам уул-кызына тар­бия берет. Алардын катарында апам да татыктуу тарбия берди. Баарды­гыбыз жогорку билимдүү болуп, жашообузда ордубузду таптык.

— А сиз балдарыңызга кандай тарбия бересиз?

— Замандын өнүгүшүнө жара­ша биздин учурдагы тарбия менен азыркы кездин тарбиясын салыш­тырып болбойт. Балдарды катуу кармаганга аракет жасайм. Билимге сугарып, татыктуу тарбия берүүгө бар күчүмдү жумшап келем.